La Paz

Buenas dias!

Na een vlucht van ongeveer 27 uur in totaal landde ik in La Paz.
Ik had verwacht dat dit een mega druk vliegeld zou zijn aangezien de stad iets van 2 miljoen inwoners heeft maar de enige reden dat het zo lang duurde om door de douane te komen was omdat iedereen 3 lappen met vragenlijsten moest invullen.

Mijn tas lag al braaf op me te wachtten (die ik dus zelfs vanaf de douane punt kon zien liggen) maar toen ik daar aankwam was de rits van mn hoes kapot en open. Wat moet ik daar nou weer mee? Ik naar een mevrouw die stond te helpen en zei antwoorde heel droog: waarschijnlijk is ie gewoon kapot gegaan maar je mag natuurlijk even kijken of er niks uit is. Toen ik antwoordde dat ik meer bezorgd was of ze er niks in hadden gestopt haalde ze haar schouders op en zei nogmaals dat ik alle tijd mocht nemen om mn tas door te zoeken ... Oke

Dus ik maar even gekeken maar had ook geen zin om alles er uit te halen en dus wat dingen opgetild maar me voorgenomen om bij de controles aan te geven dat mn hoes dus open was

Kom ik bij "de controle kamer" die bestond uit 3 tafels en een meneer die een voor een de koffers of backpacks van je trolly tilt, deze even open doet, in het bovenste gedeelte voelt met zn hand en vervolgens zegt: oke je mag verder...
Dus ik verwacht nog minstens een scan door te moeten met mn backpack maar in de volgende ruimte wordt ik al door Brad begroet die ik door alle verwarring niet eens zie staan

Nog steeds verbaasd kijk ik rond of ik niet nog een kamer door moet maar we worden al door en taxi chauffeur aangesproken of we mee willen rijden. Brad heeft mn backpack alnop zn rug gehesen en samen lopen we de taxi chauffeur achterna.

Eenmaal in de taxi slaat de vermoeidheid pas echt toe en probeer ik heel enthousiast te zijn maar dit lukt misschien 5 minuten. Ik wil naar beeeeed! Maar natuurlijk mag dat nog niet want de bedoeling is om in het ritme van Bolivia mee te gaan. Eenmaal ingechekt lopen Brad en ik La Paz door op zoek naar wat te eten. Maar bij de geur alleen al voel ik mn maag omdraaien. Dus probeer ik nog heel braaf wat tomatensoep te eten in een restaurant dat gewoon een Nederlandse menu kaart heeft met zelfs hutspot en kroketten.

Brad zit te grinniken terwijl ik probeer niet in slaap te vallen en mn best doe om de soep lekker te vinden.
Maar wie het laatst lacht....
Brad heeft namelijk al 4 dagen last van voedelvergiftiging wat betekent dat hij s nachts een stuk of 7 keer naar de wc moet rennen terwijl ik in het bed boven hem slaap.
Maar zelf moest ik er ook 2 keer uit ...

Dus nu liggen we allebei, met een ontbijt van anti hoogteziektepillen en anti uitdroog poeder in bed te lachen over hoe onze trip in Bolivia is begonnen.

Vanuit het vliegtuig heb ik nog wat suuuuper mooie beelden gezien, ik ga proberen de foto's te uploaden maar internet is echt mega traag (het duurde 10 minuten om deze site te laden)
De meeste van jullie heb ik in ieder geval kunnen whats appen

Dus nog even een dagje rustig op bed en dan hopelijk morgen iets van La Paz zien!

Ciao :)